Technika Uwalniania

Każdemu z nas zdarzyło się doświadczyć mechanizmu uwolnienia i natychmiastowej ulgi, niejednokrotnie w życiu, nawet jeśli nie znaliśmy nazwy tej techniki. To ta ulga gdy wielkie napięcie czy kłótnia kończy się śmiechem, to moment gdy orientujemy się, że jakiś stres się zakończył, coś się wyjaśniło i napięcie momentalnie nas opuszcza.

Poprzez społeczne programowanie, uczymy się radzić sobie z naszymi uczuciami i emocjami. Podstawowymi mechanizmami wykorzystywanymi do tego są:

• Tłumienie (świadome) i wypieranie uczuć (nieświadome). Tłumione uczucia bardzo często prowadzą do rozdrażnienia oraz szerokiej gamy dolegliwości fizycznych. Z kolei, by utrzymać emocje w stanie wyparcia, umysł stosuje najczęściej zaprzeczenie i/lub projekcję.
• Wyrażanie uczuć. Ten mechanizm krótkoterminowo pomaga w pozbyciu się napięcia, ale nie pozbywa nas tych uczuć. Pułapką wyrażania uczuć jest ich wzmożenie i zepchnięcie poza świadomość.
• Ucieczka. Polega na unikaniu uczuć i odwracaniu od nich uwagi. Taki eskapizm bardzo często przyjmuję formę nałogów i potrzeb wiecznego zajmowania się jakimiś czynnościami, spotykania się z ludźmi, przejadania się, itp.

Zgromadzone napięcie szuka ujścia i rozładowania dlatego wydarzenia zewnętrzne jedynie wyzwalają to, co tłumimy świadomie bądź nieświadomie. Wykorzystujemy te wydarzenia jako wyzwalacz i pretekst do dania sobie upustu. Przyczyną stresu jest nasz poziom reaktywności emocjonalnej, a nie zewnętrzne czynniki.

Emocje oraz myśli są formą energii i emitują wibracje. Zgodnie z zasadą, że podobne przyciąga podobne, ludzie gniewni znajdują się w okolicznościach doprowadzających ich do wściekłości, osoby zalęknione zmierzają ku przerażającym wydarzeniom, itd.

Mechanizm poddania wg Hawkinsa

• Uświadom sobie dane uczucie, pozwól sobie by pozostało z Tobą.
• Nie próbuj niczego z nim robić ani się go pozbyć. Nie osądzaj go. Nie musisz też nazywać tego uczucia czy energii.
• Będąc z tym uczuciem odpuszczasz pragnienie by się go pozbyć i odpuszczasz chęć stawiania mu oporu. To właśnie OPÓR powoduje, że uczucie trwa!
• Uczucie, któremu nie stawiamy oporu zniknie, gdy wyczerpie się energia, która je napędza.
• Podczas całego procesu ignoruj wszystkie myśli. One nic nie znaczą. Skup się na energii za daną emocją i zaakceptuj ją.
• Możemy zastosować pytania pomocnicze: „Czy jest moją wolą/intencją uwolnić tę emocję/energię”?, „Czy to zrobię”, „Kiedy to zrobię”?
• Pomocna jest także wizualizacja, w której np. możemy otworzyć drzwi w miejscu nagromadzenia tych uczuć i podczas uwalniania, pomocniczo wraz z wydechem, otworzyć te drzwi i wypuścić tę energię przez nie.

Należy być świadomym, że ego zrobi wszystko by nie uwalniać. Podczas prób będzie przekonywać, że to nie działa, będzie zapominać lub zasypiać, a także twierdzić, że coś źle robimy. Może pojawić się również opór przed uwalnianiem, ale to także poddajemy i kontynuujemy ćwiczenia. Podstawą jest nasza wola i intencja uwalniania. Dlatego warto pamiętać, że uwalniamy z intencji miłości do siebie. Nie zatrzymujemy praktyki również wtedy gdy rozwiązujemy swoje dotychczasowe wyzwania- zawsze jest pole do tego by było lepiej 😊. Im więcej praktykujemy, tym łatwiej docieramy do programów przetrwania ego i dzięki temu, wszystkie emocje zaczynają progresywnie zanikać, a umysł się uspokaja. Uwidaczniają się także ogromne korzyści jakie ego czerpie z tkwienia w negatywnych stanach, co pozwala na poddawanie największego uzależnienia i przywiązania ego jakim jest samo doświadczanie tych doświadczeń i „aspektu doświadczającego” (z ang. Experiencer).

Warto pamiętać, że to, czego boimy się to nie same sytuacje czy zdarzenia, ale uczucia, które im towarzyszą.